برقراری ارتباطی چشمی با دیگران در حین صحبت می تواند اثرگذاری گفته هایتان را بالا ببرد. خوب است که مهارت های لازم را کسب نمایید.
ما با برقراری ارتباط چشمی با دیگران، به طور ناخودآگاه سیگنال هایی را ارسال و دریافت می کنیم. در واقع ارتباط چشمی نیرویی بسیار قدرتمند است، چرا که با اولین الگوهای بقای بشر رابطه دارد.
در انسان های نخستین، کودکانی که توانایی جذب و حفظ ارتباطی موثر از طریق چشم را داشتند می‌توانستند توجهات بیشتری را به خود جلب کرده و شانس بهتری برای سیر شدن و مراقبت داشتند. در حالی که کودکانی که نمی توانستند به خوبی این ارتباط را با دیگران برقرار کنند اغلب گرسنه می ماندند.
چند نمونه مهارت های ارتباطی چشمی با دیگران از منظر مشاور و درمانگر با تجربه را معرفی می نماییم:
- ارتباط چشمی بصورت ناخودآگاه پیوند ایجاد می کند به طوری که حتی از چشمان درون نقاشی و عکس هم می توان این انرژی را دریافت کرد. بر همین اساس شما می توانید به نگاه کردن ارادی به جهت و موضوع خاصی، تمرکز دیگران را به همان سمت انتقال دهید. نگاه کردن شما ارادی بوده ولی انرژی آن به اندازه ای بوده که بر تصمیم گیری دیگران اثرگذار باشد.
- کم و زیاد شدن ارتباط چشمی می تواند حس های درونی مان را به فرد القاء کند و احساسمان به خودش را قضاوت کند. ارتباط چشمی زیاد می تواند ناشی از نزدیکی رابطه با فرد و حس صمیمیت با او باشد. هم چنین دوست داشتن نیز می تواند از دلائل زیاد خیره شدن به فرد و اعمال و رفتارهای یک شخص بخصوص باشد.
- استرس و امنیت، دو عامل تاثیرگذار در برقراری ارتباطات چشمی هستند. زمانی که افراد در وضعیت ترس و استرس قرار دارند ترجیح می دهند به اطراف نگاه کنند و درواقع نوعی حس عدم امنیت و دفاعی به خود می گیرند.
- افراد برای آنکه مسئولیتی به آن ها محول نشود و یا نشان دهند که فرصت انجام وظایفی تازه را ندارند، سعی می کنند نگاهشان را از بقیه بدزدند. این حالت اغلب نسبت به کسی که قصد محول کردن این مسئولیت به شخص دیگری را دارد از اطرافیانش دیده می شود. دانش آموزی که می خواهد معلم از او سوال نپرسد، فرزندی که می خواهد از درخواست گذاشتن سفره موقع غذا از سوی مادرش فرار کند از این حربه استفاده می کند.
- به هنگام دروغ گفتن افراد سعی می کنند از برقراری ارتباط چشمی با سایرین اجتناب کنند، چرا که حالت اضطراب در چشمانشان دیده خواهد شد. البته معمولا کودکان این گونه اند و بزرگترها به مرور زمان آموخته اند که رفتاری متفاوت نشان داده و به چشم طرف مقابل با اصرار بیشتری خیره شوند. هر دوی این ها یک معنی را دارد.
- زمانی که فردی در حال سخنرانی می باشد می تواند از جاذبه و انرژی یک ارتباط چشمی بهره بگیرد و به کلامش قدرت ببخشد.
